معنی صرف خوار در لغت نامه دهخدا

بهره خوار. سودخوار. آنکه صرف پول گیرد:، همه صرف خواران صرف منند، قباله نویسان حرف منند.، نظامی

معنی صرف خوار در فرهنگ لغت هوشیار

بهره خوار آنکه صرف پول گیرد بهره خوار سود خوار

معنی صرف خوار - جستجوی لغت در جدول جو

صرف خوار

لغت نامه دهخدا

صرف خوار

فرهنگ لغت هوشیار

صدف وار

مانند صدف، همچون صدف، برای مثال صدف وار باید زبان درکشیدن / که وقتی که حاجت بود و در چکانی (سعدی۲ - ۵۹۱)

فرهنگ فارسی عمید

علف خوار

هر حیوانی که خوراکش منحصر به علف باشد مانند گوسفند، گاو، آهو، اسب و امثال آن ها، کنایه از چراگاه، علف زار

فرهنگ فارسی عمید

برگ خوار

(لَ نَنْ دَ / دِ)

برگ خوارنده. خورندۀ برگ. که از ورق درختان تغذیه کند:
چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

کرم خوار

(تَ ءَمْ مُ کُ)

که کرم خورد. حیوان که غذای آن کرم است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

درم خوار

(دِ دَ دَ / دِ)

هزینه کننده درم. که درم نگاه ندارد و برهم نینبارد. مقابل درم دوست و درم جوی:
تا درم خوار و درم بخش بود مرد سخی
تا درم جوی و درم دوست بود مرد لئیم.
فرخی

لغت نامه دهخدا

صدف وار

(صَ دَ)

بکردار صدف. بمانند صدف:
شود پلنگ کشف وار در میان حجر
رود نهنگ صدف وار در نشیب میاه.
عبدالواسع جبلی.
او در آورده در شکنج کلاه
من صدف وار مانده در بن چاه.
نظامی.
زمین در مشک پیمودن بخروار
هوا در غالیه سودن صدف وار.
نظامی.
سعدی دل روشنت صدف وار
هر قطره که خورد گوهر آورد.
سعدی.
صدف وار باید زبان درکشیدن
که وقتی که حاجت بود درچکانی.
سعدی.
صدف وار گوهرشناسان راز
دهان جز به لؤلؤ نکردند باز.
(بوستان).
رجوع به صدف سان و صدف گون و صدف وش شود